Poronienie

Poronienie, to jedno z najbardziej bolesnych doświadczeń, przez które może przejść kobieta, dlatego każde krwawienie i pobolewanie podczas ciąży wymaga natychmiastowej porady lekarza. Nie da się dokładnie określić rzeczywistej liczby poronień, gdyż w wielu przypadkach następuje ono jeszcze zanim kobieta zorientuje się w ogóle, że jest w ciąży. Szacuje się, że co szósta ciąża kończy się poronieniem i w ok. 75% przypadków dochodzi do niego w pierwszym trymestrze ciąży.

Poronienie, to oddzielenie się elementów jaja płodowego w macicy bez możliwości rozwoju płodu poza macicą. Jest to przedwczesne zakończenie ciąży trwającej krócej niż 22 tygodnie. Uznaje się, że zdolny do przeżycia jest płód, który osiągnie masę co najmniej 500g. i/lub jest w wieku ciążowym powyżej 20. tygodnia. W szpitalnej praktyce przywykło się uważać, że od 23. tyg. ma się doczynienia z porodem przedwczesnym. Rozgraniczenie między terminami „poronienie”, a „przedwczesny poród’ jest ważne przy prawnych aspektach. Rodzicom przysługuje wydanie aktu urodzin dziecka dopiero, gdy następuje poród. Na jego podstawie rodzice mogą otrzymać ciało dziecka oraz je pochować.

Rozróżnia się kilka rodzajów poronień. Pierwsze z nich, to poronienie samoistne. W tym przypadku zakończenie ciąży następuje ze względów naturalnych. Elementy jaja płodowego z macicy zostają wydalone przed ukończeniem 22. tygodnia ciąży. Mogą być one wydalone w całości- jajo płodowe wraz z zarodkiem, wówczas mamy do czynienia z poronieniem samoistnym całkowitym, albo w części – płód zostaje wydalony wraz z  fragmentami łożyska i kosmówki, wówczas poronienie jest niecałkowite. Przy poronieniu zupełnym macica zostaje pusta i nie jest konieczne łyżeczkowanie. Przy drugim typie poronienia, w macicy wciąż zalega część tkanek, dlatego wymaga ona łyżeczkowania. W ten sposób zapobiega się występowaniu krwotoku i zakażenia. Zabieg ten jest wykonywany ze znieczuleniem.

Poronienie wywołane, to usunięcie elementów jaja płodowego poprzez zabieg lub przyjęcie odpowiednich lekarstw, nazywane także aborcją. Zwraca się ogromną uwagę na rozróżnienie tych dwóch stanów. W języku polskim nie używa się słowa aborcja w znaczeniu poronienia samoistnego. W języku łacińskim natomiast brakuje rozróżnienia na poronienie i aborcję – występuje tylko słowo abortus. Najczęstszymi przyczynami poronienia są nieprawidłowości w budowie i rozwoju zarodka.

Oznaką, że może nastąpić poronienie są krwawienia, nawet te niewielkie z dróg rodnych oraz bóle w dole brzucha. Pamiętaj, że nie możesz ich zlekceważyć! W takich momentach konieczna jest jak najszybsza konsultacja z lekarzem. Jeżeli po przyjęciu leków, które zostaną zlecone, krwawienie oraz bóle nie ustąpią, wówczas następuje poronienie rozpoczynające się. Bólom w podbrzuszu może towarzyszyć także ból w kręgosłupie. Oba spowodowane silnymi skurczami macicy i postępującym rozwieraniem szyjki macicy. Należy w tej sytuacji jak najszybciej wybrać się do szpitala. Jeżeli poronienie następuje do 7. tyg. ciąży, wówczas najprawdopodobniej będzie to poronienie zupełne, przy którym nie będzie konieczności dodatkowego oczyszczania macicy. Do poronień późniejszych zwykle dochodzi z powodu niewydolności szyjki macicy, wad budowy macicy, infekcji wewnątrzmacicznej i pęknięcia błon płodowych lub konfliktu serologicznego. Jeżeli obumarłe jajo płodowe pozostaje w macicy ponad 5 tygodni wówczas może dojść do zagrażającego życiu krwawienia w wyniku zaburzeń krzepnięcia. Mamy wtedy do czynienia z poronieniem zatrzymanym. Poronienie chybione natomiast następuje gdy mimo, że zarodek nie żyje to ciąża trwa nadal. Obumarły płód może pozostawać w  macicy przez kilka tygodni, a w niektórych przypadkach nawet  miesięcy. W takich przypadkach najczęściej należy wywoływać sztucznie poród za pomocą kroplówki z oksytocyny.

Pamiętaj, że każdy niepokojący objaw powinnaś koniecznie zgłosić swojemu lekarzowi. Zwłaszcza jeżeli poczujesz skurcze, czy bóle podbrzusza i/lub kręgosłupa, a przede wszystkim zauważysz krwawienie z dróg rodnych. Gdy bóle są silne lub krwawienie obfite, jedź prosto do najbliższego szpitala. Czasami zdarza się, że wraz z krwią może dojść do wydalenia tkanek. W takiej sytuacji weź je ze sobą i przekaż lekarzowi, konieczne jest ich zbadanie.

Emocjonalne i psychiczne skutki poronienia każda kobieta może odczuwać jeszcze przez długi czas. Miesiączka występuje zazwyczaj po 4-6 tygodniach, zaleca się jednak odczekanie z kolejną próbą zajścia w ciążę ok. pół roku. Część kobiet przeżywa wówczas taką traumę, że odczuwa ogromny strach przed kolejną ciążą. Należy jednak pamiętać, że po jednym poronieniu kobieta ma niemal takie same szanse na urodzenie zdrowego dziecka jak ta, która nie roniła. Po dwóch kolejnych poronieniach te szanse wciąż wynoszą 70 proc. Dopiero po trzech spadają do 50 proc. Jeżeli u kobiety wystąpiły przynajmniej 3 poronienia,wówczas mówi się, że ma się do czynienia z poronieniem nawykowym. Ich przyczyną najczęściej są wady rozwojowe zarodka.

Poronienie, to bardzo ciężki okres zarówno dla matki, jak i ojca, a także najbliższego otoczenia. Należy pamiętać, że czas leczy rany. Odpowiednia atmosfera, życzliwość, wsparcie i zrozumienie pozwoli  z czasem pogodzić się ze stratą i próbować walczyć o kolejne dziecko.