Nieśmiałe dziecko w przedszkolu

Nieśmiałe dziecko w przedszkolu

„Mamusiu, wstydzę się”- jak pomóc nieśmiałemu przedszkolakowi
Martwisz się, że dziecko niechętnie bawi się ze swoimi rówieśnikami, wskakuje na kolana, gdy w domu jest ktoś obcy, nie lubi występów publicznych? Obawiasz się, że nieśmiałość może negatywnie wpływać na jego rozwój? W poniższym artykule znajdziesz podstawowe informacje o tym, czym jest nieśmiałość i jak pracować z nieśmiałym przedszkolakiem.

Dla trzylatków i czterolatków, czasami nawet starszych dzieci nieśmiałość jest zachowaniem naturalnym. Maluch pełen energii i chęci do zabawy w domu, w przedszkolu i na podwórku zamienia się w zamkniętego w swojej skorupie żółwia. Nowa sytuacja zawsze jest dla dziecka stresująca i potrzeba czasu by się do niej przyzwyczaił. Warto zastanowić się jednak, jakie są przyczyny nieśmiałości u pociechy a co najważniejsze jak można mu pomóc nieśmiałość przezwyciężyć. Przedszkolak, które może liczyć akceptację i miłość swojego rodzica dużo szybciej nawiąże w przedszkolu nowe znajomości i oswoi się z nową sytuacją.

Jeśli dziecko woli samotne zabawy nie oznacza to od razu, że jest nieśmiałe. Z nieśmiałością związana jest przede wszystkim obawa, że jest się obserwowanym przez innych, którzy oceniają nasze zachowanie. Taka sytuacja jest stale obecna w przedszkolu. Gdy strach odczuwany przez malucha nie pozwala mu na swobodną zabawę, dziecko zaczyna się izolować a każdy kontakt z nieznaną osobą staje się nieprzyjemnym doznaniem. Maluch niechętnie wtedy występuje i prezentuje swoje umiejętności właśnie z obawy przez negatywną oceną. Takie zachowania mogą mieć destrukcyjny wpływ na rozwój emocjonalny i intelektualny dziecka. Kontakty społeczne mogą być dla dziecka sferą dającą satysfakcję, jeśli będziemy umieli mu w prawidłowy sposób pomóc.

Już na początku życia maleństwa można zaobserwować, czy pociecha będzie nieśmiała. Jeśli niemowlę reaguje lękiem na rzeczy, które powinny mu sprawiać przyjemność, na przykład: grzechotkę, płacze na widok nieznanych osób i źle znosi jakiekolwiek zmiany możemy podejrzewać, że w przyszłości będzie nieśmiałe. Dodatkowo, jeśli rodzice także byli lub są nieśmiali, to większe prawdopodobieństwo, że dziecko odziedziczyło po nich tę cechę.

Nieśmiałość może być także odpowiedzią dziecka na dwie skrajne postawy wychowawcze rodziców- nadmiernie opiekuńczą i wymagającą. Jeśli rodzic nie pozwala dziecku na wykonywanie samodzielnie różnych czynności, czy to samoobsługowych czy związanych z zabawą, maluch rośnie w poczuciu, że nigdy sobie nie poradzi. W takim dziecku nie wykształci się pozytywny obraz własnej osoby, gdyż każde wyzwanie będzie naznaczone olbrzymim lękiem przed porażką. Podobny mechanizm ma miejsce, gdy rodzic stawia zbyt wysokie wymagania wobec swojej pociechy. Częste krytykowanie i nadmierna surowość zabija w dziecku pozytywny obraz siebie. Maluch nie potrafi o sobie myśleć dobrze i podejrzewa, że obce osoby również w ten sam sposób będą go oceniać. Powoduje to wycofywanie się i ograniczanie do minimum kontaktów z obcymi ludźmi.

Nieśmiałość jest szczególnym problemem dla przedszkolaka, który powinien nawiązywać pierwsze kontakty ze swoimi rówieśnikami a nie unikać ich. Nieśmiałe dzieci nie biorą aktywnego udziału w zajęciach, nie zgłaszają się do odpowiedzi, nie wyrażają swoich opinii. Zachowują się bardzo grzecznie, są spokojne i ciche. Niechętnie proszą innych o pomoc, same także nie potrafią takiej pomocy udzielić. Aby zapobiec odczuwaniu przez dziecko negatywnych emocji podczas pobytu w przedszkolu trzeba porozmawiać z wychowawczynią o problemach dziecka. Warto wcześniej przyprowadzać dziecko do przedszkola, co pozwoli mu się łatwiej zaaklimatyzować do nowej sytuacji. Dodatkowo będzie to szansa, że maluch sam wyjdzie z inicjatywą zabawy a nie będzie musiał dołączać do już rozpoczętej, co może być dla niego trudne. Należy unikać też takich sytuacji, których dziecko wstydziłoby się lub które wprawiałyby go w zakłopotanie.

Widać jak olbrzymi wpływ mają na nieśmiałe dziecko rodzice. To do nich należy zadanie budowania poczucia wartości malucha. Nie wolno przyklejać do dziecka etykietki, że jest nieśmiałe. Jeśli przejdziemy do porządku dziennego z taką opinią, to nie będziemy w stanie pomóc naszej nieśmiałej pociesze. Skutkować to będzie tym, że wychowamy nieśmiałego dorosłego człowieka, który może przez to mieć wiele problemów a nawet zaburzeń. Podpowiadamy w poniższych punktach, co robić a czego unikać by nie pogłębiać w dziecku nieśmiałości.

1. Buduj poczucie wartości dziecka. Często chwal. Pokazuj mu jego dobre i mocne strony. Rób wszystko by uwierzyło, że jest wartościowe i wierzyło w swoje umiejętności.
2. Ogranicz krytykę. Nie wyśmiewaj i nie poniżaj. Takie zachowania godzą w poczucie wartości pociechy. Zamiast tego tłumacz, że błędy zdarzają się każdemu. Nie porównuj z innymi, np.: z rodzeństwem.
3. Okazuj dziecku miłość i akceptację. Dawaj poczucie bezpieczeństwa. Słuchaj i poświęcaj dużo uwagi.
4. Nie przyklejaj do dziecka łatki „nieśmiałka”, „dzikusa”. Jeśli dziecko uwierzy, że jest nieśmiałe to tak właśnie będzie się zachowywać.
5. Zapewniaj dziecku jak najczęstszy kontakt z rówieśnikami i dorosłymi. Zabieraj do kina, teatru, na plac zabaw.
6. Pomagaj, ale nie wyręczaj. Daj dziecku poczucie samodzielności. Dawaj szanse by dziecko podejmowało różnorodne decyzje. Zachęcaj malca do pomocy w domowych obowiązkach.
7. Nie zmuszaj do zabaw z innymi dziećmi na siłę czy publicznych występów.
8. Skorzystaj z terapeutycznych bajek na dobranoc, na przykład książki Brett Doris pod tytułem: „Bajki, które leczą”.
9. Monitoruj postępy dziecka w przedszkolu. Konsultuj się z wychowawcą.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here