Muzyka wykorzystana w wychowaniu- metoda Carla Orffa
Carl Orff stworzył nowy kierunek wychowania oparty na połączeniu takich elementów jak ruch, muzyka i słowa. Sam był doskonale wykształconym muzykiem i pedagogiem, dlatego rozumiał jak istotny wpływ ma muzyka na rozwój psychofizyczny oraz mowę dziecka. Chcecie dowiedzieć się czegoś więcej o tej ciekawej metodzie wychowawczej? Zapraszamy do czytania.
Muzyka, ruch (taniec) i język są według Carla Orffa najważniejszymi formami ekspresji, z jakimi może spotkać się dziecko w czasie swojej edukacji. Stworzył on nowoczesną metodę, która wychowuje poprzez ruch, któremu towarzyszą słowa, rytm i muzyka. Koncepcja Orffa oparta jest na trzech filarach. Największy nacisk kładł on na kształcenie poprzez zabawę. Uważał także, że rozwijanie muzykalności u dzieci powinno odbywać się od najmłodszych lat. Zadaniem nauczyciela natomiast jest takie prowadzenie zajęć by muzyka, słowo i ruch wzajemnie się integrowały i przenikały.
Celem podstawowym koncepcji stworzonej przez Carla Orffa jest kształcenie dzieci, jako przyszłych odbiorców sztuki w ogóle. Metoda ta zakłada rozbudzenie u dzieci i młodzieży zainteresowania muzyką, jako obszarem, który można kreować a nie tylko odtwarzać. Co najważniejsze metoda ta skierowana jest do wszystkich dzieci bez względu na wiek, uzdolnienia muzyczne czy niepełnosprawność (ruchową bądź umysłową). System wychowawczy Orffa jest wszechstronny, powszechny oraz bardzo atrakcyjny dla dzieci na każdym etapie edukacji.
Carl Orff odrzuca wszelkie z góry narzucone schematy, nie oznacza to jednak, że jego koncepcja nie bierze pod uwagę potrzeb rozwojowych dziecka wręcz przeciwnie. Proponowana przez niego aktywność rozpoczyna się od słowa podzielonego na sylaby, do którego dołączone są ruchy ciała a następnie muzyka instrumentu perkusyjnego. Słowo zamienia się w piosenkę, do której dodawane są różnorodne gesty i ruchy. Metoda ta korzysta z takich elementów jak śpiew, ruchy przy muzyce, które mają swobodny, spontaniczny charakter, słuchanie muzyki, która towarzyszy wspólnej improwizacji. Najważniejsze jest jednak tworzenie muzyki, które przybiera formę improwizacji, nauczyciel może jednak narzucać uczniom na przykład instrumenty, na których będą grać.
Orff proponuje szeroki wachlarz ćwiczeń i zabaw, które dają dzieciom szansę na zdobycie lub poszerzenie umiejętności. Zajęcia dotyczą słowa. Wśród nich odnaleźć można rytmizowanie, na przykład: imion, nazw kwiatów czy zabawek i melodyzowanie tekstów. Ważną ich częścią jest także dźwięk. Dzieci same próbują stworzyć melodię do zrytmizowanych tekstów. Gry prowadzone są na zasadzie „echa”, imitowania różnych dźwięków oraz „instrumentowania” ciała dziecka poprzez: klaskanie, tupanie, pstrykanie. Próby gry na prostych instrumentach (młodsze dzieci)- tamburyny, marakasy, kastaniety, grzechotki lub bardziej złożonych w przypadku starszych dzieci.
Koncepcja zaproponowana przez Carla Orffa daje dziecku możliwość stania się małym artystą. Uczy twórczej samodzielności, poszukiwania alternatywnych rozwiązań oraz różnorodnych środków wyrazu. Zajęcia prowadzone w ramach tej metody rozbudzają w dzieciach wrażliwość i wyobraźnię muzyczną, nawet, jeśli dziecko ma niewielką wiedzę w tej dziedzinie.
