Dla wielu matek połowa ciąży jest zdecydowanie najprzyjemniejszym okresem. Poranne dolegliwości ustępują, a z każdym dniem coraz mocniej odczuwają ruchy płodu. W drugim trymestrze, czyli między 14, a 26 tygodniem ciąży, zmniejsza się także ryzyko powikłań i poronienia, co jednak nie oznacza, że kobieta i dziecko nie muszą być pod stałą kontrolą lekarza.
Jeśli na początku ciąży nie wykryto żadnych nieprawidłowości, wystarczy, jeśli wizyty w gabinecie lekarskim odbywać się będą raz na 3-4 tygodnie. Do badań przeprowadzanych podczas każdej wizyty zaliczamy pomiar ciśnienia i wagi ciężarnej oraz badanie moczu, dzięki którym określa się ogólny stan zdrowia kobiety. W drugim trymestrze dostaniesz także, co najmniej 3 skierowania na morfologię krwi, by wykluczyć ewentualne infekcje.
Badaniem, na które każda przyszła matka czeka z niecierpliwością jest ultrasonografia. Drugie USG w czasie ciąży wykonuje się zwykle około 21 tygodnia i jest ono refundowane przez NFZ. W drugim trymestrze można usłyszeć już bicie serca i rozpoznać płeć dziecka. Chociaż w 6 miesiącu ciąży dziecko waży zaledwie 700 – 800 gramów i mierzy około 30 centymetrów, to coraz bardziej przypomina małego człowieka. Wyraźnie widać już rysy twarzy, uszy oraz otwarte oczy. Ujrzenie go na monitorze jest niezapomnianym przeżyciem dla obojga rodziców. Ponadto, badanie USG może wykluczyć szereg wad rozwojowych, nieprawidłowe ułożenie płodu oraz odklejenie łożyska. Ginekolog sprawdzi także, czy ilość płynu owodniowego odpowiada normie, zbada stan szyjki macicy i zmierzy przepływ krwi w naczyniach krwionośnych płodu.
Amniopunkcja jest inwazyjnym badaniem prenatalnym, które ze stuprocentową pewnością pozwala potwierdzić lub wykluczyć wady genetyczne płodu. Wykonuje się je w 4 miesiącu w uzasadnionych przypadkach, za zgodą ciężarnej. Wskazaniem do amniopunkcji są między innymi podwyższone wyniki testu podwójnego PAPP-a, wiek kobiety powyżej 35 lat, występowanie nieprawidłowości chromosomalnych w rodzinie, wcześniejsze poronienia i przedwczesne porody. Badanie polega na wprowadzeniu igły amniopunkcyjnej przez powłoki brzuszne do pęcherza płodoweg
o, skąd pobierane jest około 15 mililitrów płynu owodniowego. Powikłania występują w 0.5 – 1 % przypadków.
U kobiet, u których wykryto czynnik krwi RH- w 28 tygodniu ciąży, powtarza się badanie na przeciwciała odpornościowe anty RH. Sprawdza się w ten sposób, czy organizm matki nie zaczął wytwarzać przeciwciał anty RH. Ich pojawienie się oznacza, że krew płodu z czynnikiem Rh + przedostała się do organizmu matki i została rozpoznana, jako wroga. Może się to stać podczas inwazyjnych zabiegów, urazów i na skutek naturalnych przecieków. Gdy przeciwciała wyprodukowane przez matkę dostaną się do krwioobiegu dziecka, powodują rozpad czerwonych krwinek, który skutkuje tak zwaną chorobą hemolityczną (ogólny obrzęk płodu, anemia lub żółtaczka hemolityczna). Choroba hemolityczna jest bezobjawowa dla kobiety, ale nieleczona może doprowadzić do obumarcia płodu. W przypadku kolejnej ciąży, w organizmie kobiety już występują przeciwciała anty RH, dlatego prawdopodobieństwo wystąpienia konfliktu serologicznego wzrasta. Wszystkim kobietom zagrożonym konfliktem podaje się immunoglobulinę anty – D, która neutralizuje komórki płodowe we krwi, zanim organizm zdąży zareagować.
Jeśli na skutek choroby hemolitycznej w kolejnej ciąży lekarz podejrzewa niedokrwistość ciężkiego stopnia, czyli anemię, około 18 tygodnia ciąży przeprowadza się kordocentezę. To inwazyjne badanie pozwala pobrać krew wprost z pępowiny płodu, by poddać ją dalszym testom, miedzy innymi ocenie morfologicznej. Dodatkowo na podstawie analizy krwi można stwierdzić, czy u płody występują choroby genetyczne. Kordocenteza niesie ze sobą wysokie ryzyko powikłań, ale prawidłowo wykonana może uratować życie dziecka.
II trymestr ciąż jest okresem, kiedy pojawia się cukrzyca ciężarnych. W celu jej wykrycia, między 24, a 28 tygodniem ciąży wykonuje się przesiewowy test obciążenie glukozą. Najpierw pobierana jest krew na czczo, potem ciężarna wypija ok 50 gramów glukozy, a po godzinie ponownie pobierana jest krew. Jeśli wyniki odbiegają od normy powtarza się procedurę, ale tym razem z 75 gramami glukozy, a krew pobiera się po 2 godzinach. Nieprawidłowe rezultaty wymagają oczywiście konsultacji z diabetologiem, który dobierze odpowiednią dietę. Jeśli ciężarna nie jest w stanie utrzymać prawidłowego poziomu cukru we krwi, przypisywana jest jej insulina. Cukrzyca ciężarnych zwykle mija zaraz po porodzie, ale podwyższa ryzyko późniejszego zachorowania
