Konspekt metoda Weroniki Sherborne w terapii i wspomaganiu rozwoju dziecka
CEL : Rozwijanie inicjatywy i aktywności w zabawie, łatwość wchodzenia w interakcje z dorosłymi i rówieśnikami. Rozwijanie poprzez ruch świadomości własnego ciała, przestrzeni oraz działania w niej. Doznawanie przyjemności i radości poprzez bliski kontakt dzieci z rodzicami.
PRZEBIEG :
WPROWADZENIE
„Ludzie do ludzi” – zabawa integracyjna na powitanie. Wszyscy stoją w parach (rodzic z dzieckiem). Prowadząca kieruje zabawą mówiąc: nos do nosa, plecy do pleców, ręka do ręki, ucho do ucha, pupa do pupy, kolano do kolana stopa do stopy; kiedy powie „ludzie do ludzi” każdy zmienia partnera.
„Poznajmy się” – zabawa integrująca. Siedząc w kręgu rodzice tworzą „fotelik” dla dziecka i kolejno przedstawiają siebie i dziecko: Ewa – mama Adama.
„Patrz i słuchaj” – rodzic z dzieckiem trzymają się za ręce i biegają po sali w rytm muzyki. W przerwie prowadzący podaje hasło np. kolor żółty. Pary szybko odnajdują przedmiot w takim kolorze i dotykają go. Kiedy usłyszą dźwięki muzyki znowu biegają.
ĆWICZENIA W PARACH
„Domek” – rodzic w klęku podpartym tworzy „domek”, dziecko poruszając się na czworakach lub pełzając wchodzi do domku.
„Wycieczka” – dziecko leży na plecach, na kocyku, a rodzic trzymając je za kostki ciągnie je po całej sali.
„Turlanie” – dziecko leży na plecach a rodzic zgina jego prawą nogę w kolanie i kładzie w poprzek ciała, ułatwiając w ten sposób obrót w lewo.
„Na koniku” – dziecko siada na plecach rodzica, który wozi je na czworakach, po pewnym czasie zmiana ról, rodzic delikatnie daje odczuć swój ciężar na plecach dziecka.
„Ślepiec” – dziecko zamyka oczy i jest oprowadzane przez rodzica po całej sali, potem zmiana ról.
ĆWICZENIA PRZECIWKO W PARACH
„Skała” – rodzic w siadzie skulnym, a dziecko próbuje je przesunąć, potem zmiana ról.
„Przepychanie” – dziecko z rodzicem siadają naprzeciwko siebie i przepychają się stopami. Następnie wstają i starają się przepychać dłońmi. Kilkakrotne zmiany.
„Paczka” – dziecko zwija się w kłębek, a rodzic usiłuje „rozwinąć paczkę”, ciągnąc za nogi, ręce; zmiana ról.
ĆWICZENIA RAZEM W PARACH
„Waga” – rodzic i dziecko stoją naprzeciw siebie i chwytają się za ręce. Wykonują na przemian przysiady.
„Dmuchawiec” – każda para otrzymuje małe piórko. Wspólnie dmuchają, aby utrzymało się ono w powietrzu. Następnie odkładają je i dmuchają na niewidzialne (wyobrażone) piórko.
„Huśtawka” – rodzic leżąc na plecach (nogi zgięte), podtrzymuje za ręce dziecko leżące na brzuchu, na jego goleniach i huśta nim .
ĆWICZENIA W GRUPIE
„Dywanik” – rodzice kładą się na podłodze ciasno jeden obok drugiego tworząc dywanik; dzieci kolejno pełzają bądź turlają się po „dywaniku”.
„Duży tunel” – rodzice stają w rozkroku jeden za drugim, a dzieci przechodzą na czworakach w tunelu.
„Mały tunel” – rodzice w klęku podpartym jeden obok drugiego tworzą tunel, a dzieci czołgają się na brzuchu w tunelu.
ZABAWY NA POŻEGNANIE
„Taniec” – improwizacja ruchowa do muzyki – ćwiczenia twórcze.
„Kołyska” – rodzice tworzą „fotelik” dla dziecka, kołyszą na boki, tulą, głaszczą dziecko, słuchając piosenki z kasety pt. „Usypiamy misia”.
„Iskierka” – pożegnanie w kręgu, puszczanie iskierki – uścisk dłoni.
Autor: Ewa Turowska
