Niezależny trzylatek- jak go wychowywać?
Dzieci, które mają 36 miesięcy stają się coraz bardziej niezależne i ciekawe świata. Zdobywają umiejętności, które będą miały wpływ na całe życie. Trzylatek zaznacza swoją niezależność, ale potrzebuje wciąż kochających i troskliwych rodziców.
Trzylatek ma już za sobą bunt dwulatka. Rodzice mogą odetchnąć spokojnie. Przed nimi jednak kolejne wyzwania związane z wychowywaniem pociechy. Ich zadaniem jest między innymi ułatwianie pokonywania kolejnych zadań rozwojowych, które stoją przed małym człowiekiem. Trzylatek ma już wykształconą odrębność od rodziców. Wie, że jest czyimś synem, córką, wnukiem, siostrą, koleżanką czy bratem. Zna swoje miejsce w społeczeństwie albo jeszcze go poszukuje. Dziecko w tym wieku nie ma już problemu z czynnościami samoobsługowymi, chętnie pomaga a najważniejszym zadaniem rodziców jest podtrzymywanie tej samodzielności. W kontaktach z innymi można u trzylatka zauważyć mniejszy egoizm oraz chęć współdziałania na przykład z innymi dziećmi. Maluch potrafi także jasno wyrazić swoją aprobatę lub na coś się nie zgodzić.
W przypadku trzylatka, podobnie jak i dzieci w innym wieku, najważniejszy jest harmonijny rozwój zarówno fizyczny, intelektualny, emocjonalny oraz społeczny. Rodzice powinni zachęcać dziecko do samodzielnych działań takich jak mycie zębów, rąk, korzystanie z toalety, wkładanie butów, ubieranie się- z niewielka pomocą, jedzenia za pomocą sztućców. O rozwój motoryczny można zadbać także podczas różnorodnych gier i zabaw proponowanych naszej pociesze. Gra w piłkę, jazda na trzykołowym rowerku, zabawa na placu zabaw, bieganie, omijanie przeszkód, stanie na jednej nodze, skakanie- to zajęcia, które nie tylko usprawnią motorykę dużą dziecka, ale także pozwolą na pozytywne rozładowanie kumulującej się w dziecku energii. Trzeba pamiętać także o motoryce małej i usprawniać ją różnorodnymi zadaniami plastycznymi- malowanie palcami, lepienie plasteliny, rysowanie wycinanie. Wspólne zabawy będą także okazją do pogłębiania relacji dziecko- rodzic oraz świetną zabawą dla obu stron.
Trzylatek sprawnie posługuje się już mową, a buzia nie zamyka się od pytań na różnorodne tematy. Maluch chętnie uczy się wierszyków, wyliczanek i piosenek, którymi później popisuje się przed innymi. Uwielbia słuchać bajek i opowiadań oraz sprawnie porusza się między światem rzeczywistym i nierealnym. Ma także bogatą wyobraźnię. Procesy poznawcze takie jak myślenie, uczenie się czy przewidywanie konsekwencji także są na coraz wyższym poziomie. Trzylatek liczy, rozróżnia podstawowe kolory, zna imiona swoich kolegów, układa proste puzzle. Rozróżnia także pojęcie teraźniejszości i przyszłości. Dziecko w tym wieku jest doskonałym obserwatorem, które jak gąbka wsiąka kolejne informacje. Rodzic powinien zapewnić mu możliwie jak najwięcej aktywności i sam w nich uczestniczyć. Każda godzina, którą dziecko spędza przed telewizorem jest stracona. W tym czasie pociecha mogłaby nauczyć się wielu rzeczy dotyczących świata, w którym żyje.
Maluchy w tym wieku stają się otwarte i gotowe do współpracy. Pogodne, mało konfliktowe chętnie bawią się z innymi dziećmi. Potrafią- choć jeszcze z pewnymi oporami dzielić się swoimi zabawkami z innymi. Zawierają przyjaźnie. Chętnie pomaga w domowych obowiązkach, ale upewnia się też czy jest kochane przez rodziców oraz sam okazuje im miłość. Dziecko obserwuje swoich rodziców- którzy są dla niego wzorami zachowań społecznych i emocjonalnych. Po dniu pełnym wrażeń maluchy mogą mieć koszmary senne, gdyż nie wszystko jeszcze potrafią zrozumieć i zanalizować. Może pojawiać się u nich tak zwany lęk separacyjny przed samotnością. Boją się także ciemności. Rodzic- wzór- ale także towarzysz powinien dawać poczucie bezpieczeństwa, zrozumienia i akceptacji, które są niezbędne w harmonijnym rozwoju oraz pomagają w wychowaniu malca na dobrego człowieka.
Wychowywanie trzylatka powinno umożliwiać mu ciągłe eksplorowanie otaczającego go świata. Dziecko powinno jednak mieć ustalone pewne granice. Dlatego też należy jasno mówić dziecku, co można a czego nie można robić. Podobnie jak w przypadku dzieci w innym wieku także trzylatkowi będzie trzeba powtórzyć kilkakrotnie polecenie. Ataki złości, płacz też nie powinny dziwić. Takie zachowania są naturalne dla malucha, który jeszcze nie umie sobie radzić z emocjami. Konsekwentne zachowania rodziców oraz ich spokój na pewno wpłyną pozytywnie na dziecko w takiej sytuacji. Zamiast krzyczeć i karać lepiej porozmawiać z malcem i spróbować zrozumieć jego emocje. Trzylatek w dalszym ciągu musi czuć się bezpiecznie. Stały rytm dnia i jego przewidywalność nie mogą zostać nagle zakłócone, gdyż to wywraca świat takiego malucha do góry nogami. Zmiany należy wprowadzać stopniowo, informując o nich dziecko. Pamiętać należy o okazywaniu uczuć i zapewnianiu o tym, że mama i tato je kochają. Dziecku w tym wieku należy okazywać bardzo dużo wyrozumiałości i wspierać w trudnej sztuce poznawania samego siebie.
