Ukończenie drugiego roku życia to wyjątkowy moment w życiu dziecka. Mniej więcej w tym czasie rozpoczyna się burzliwy okres rozwoju dziecka zarówno pod względem fizycznym, psychicznym, emocjonalnym jak i społecznym. Dziecko zaczyna wtedy postrzegać się jako odrębną jednostkę, coraz bardziej niezależną od rodziców, potrafi też mówić o sobie nazywając się własnym imieniem. Mimo coraz częstszych prób ekspresji swojej niezależności nadal jest przywiązane do rodziców i nie potrafi rozstać się z nimi na dłuższy czas. Wtedy też zaczynają się pojawiać problemy w kontaktach z obcymi, bo dziecko nawet wcześniej otwarte na obcych może teraz przejawiać w stosunku do nich nieśmiałość.
Dwuletnie dzieci potrafią: kopać i rzucać piłkę, wchodzić z pomocą po schodach, skakać, szybko biegać, chodzić do tyłu, pić samodzielnie z kubeczka i jeść łyżeczką, niektóre panują nad swoją fizjologią i potrafią same upomnieć się o nocnik. Mogą wiele czasu spędzać na rysowaniu kredkami, flamastrami czy długopisami.
Dużo się też dzieje pod względem rozwoju intelektualnego u dwuletniego malca. Z ciekawością ogląda książeczki, przeglądając poszczególne strony, próbuje nazywać oglądane obrazki. Interesuje go bardzo otaczający świat, dlatego też z dużą ciekawością dwulatek przegląda na przykład zawartość szafy lub też szafek kuchennych. Chętnie sprawdza co znajduje się w pojemnikach, a otwieranie i ich zamykanie jest dla niego największa frajdą. Dwulatek także potrafi okazywać wiele empatii, gdy widzi, ze rodzic jest smutny potrafi jak gdyby nigdy nic podejść i się przytulić najmocniej jak potrafi. Mimo takich zachowań łatwo także u dwuletniego malca o zgoła odmienne zachowania egoistyczne, czyli na przykład niechęć do dzielenia zabawek z innymi dziećmi ale dotyczy to także konieczności dzielenia się rodzicem na przykład z rodzeństwem.
Dwulatek potrafi także panować już nad swoimi czynnościami fizjologicznymi i jeśli ma potrzebę to często zwraca się wcześniej do rodziców. Dwulatki to także wulkany energii, są wesołe i każdą chwilę chcą poświęcać na zabawy, najlepiej w towarzystwie. Lubią rysować, niezależnie od tego czy mają do dyspozycji kredki, flamastry czy też zwykły ołówek. Lubią być także w centrum zainteresowania, dlatego także wygłupiają się, śmieją lub też śpiewają, byle by tylko zainteresować jak największą widownię. Po swoim występie zwykle oczekują braw i zachwytów. Wtedy ich radość jeszcze bardziej wzrasta. Mimo takiej energii, wciąż jeszcze potrzebują drzemki w ciągu dnia, jeżeli dwulatek nie prześpi się w ciągu dnia to bywa marudny i płaczliwy.
Różnie także bywa z apetytem u dwulatków. Wtedy właśnie u dzieci zaczynają kształtować się ich preferencje smakowe, dlatego także niektóre potrawy zjada chętniej a przy innych sporo marudzi i trzeba się nieźle nagimnastykować, aby malec zjadł posiłek. Dziecko zaczyna mieć swoje ulubione potrawy i smaki, do których zjedzenia nie trzeba namawiać ale także tak jak dorosły pewnych dań po prostu nie lubi, dlatego też bacznie przyglądaj się z jedzeniem jakich potraw Twój malec ma największe problemy. Oprócz tego w wieku dwóch lat zaczyna być także ważna i dostrzegalna estetyka podania jedzenia. Dwulatek dużo chętniej siądzie do stołu i zje potrawę, która zaciekawi jego wzrok niż monotonną i niekolorową. Przy tej drugiej trzeba się przygotować na marudzenie i grzebanie łyżką w talerzu/misce. Rodzice muszą przygotować się na okresy buntu i sprzeciwiania się całemu światu przez dwulatka, to naturalny proces jego socjalizacji i jak każdy okres w życiu człowieka trzeba go przejść. Dla rodziców jest to tak naprawdę najlepszy moment, aby nauczyć malucha nowych umiejętności, wzbudzić poczucie samodzielności i dodawać odwagi w nauce nowych czynności pod czujnym okiem rodzica i przy jego wsparciu. Okres ten to także doskonały czas na to, by pokazywać dziecku, że każdy człowiek różni się od siebie i wszystkich trzeba szanować a w komunikacji z drugim człowiekiem zawsze trzeba szukać nici porozumienia i zrozumienia. Każdy człowiek ma odmienne potrzeby i trzeba je próbować zaspokajać. Rodzice powinni pozwalać swojemu dwulatkowi w miarę samodzielnie poznawać otaczający świat, nie należy wyręczać dziecka we wszystkim, tylko pod opieką pozwalać mu podejmować samodzielnie nowe aktywności. Można także uczyć dziecka dokonywać wyborów z pośród dwóch dostępnych rzeczy, wtedy też będzie mu łatwiej w przyszłości podejmować decyzje. Nie należy także zapominać o chwaleniu dziecka zawsze, gdy zrobi coś dobrze, nawet gdy będzie to najdrobniejsza rzecz. Wtedy też dwulatek zyskuje więcej pewności siebie i szybciej uczy się pozytywnych zachowań niż wtedy, gdy jest krytykowany.
