Cztery etapy zabiegu in vitro

Cztery etapy zabiegu in vitro

Procedura in vitro obejmuje cztery etapy. Pierwsza to stymulacja jajników w celu wytworzenia większej ilości komórek jajowych, następna to pobranie gamet męskich i żeńskich oraz zapłodnienie w laboratorium, kolejny etap to przeniesienie  zarodka do organizmu matki. Dla zwielokrotnienie szans na powodzenie wywiera się wpływ na ciało kobiety by uwolniło więcej komórek płciowych by powstało więcej zygot. Powodzeniem może zakończyć się około 20-30% zabiegów, przy zwiększonej ilości zarodków wzrastają. Ten aspekt in vitro wzbudza najwięcej kontrowersji w kwestii etyki i przeżyć psychologicznych rodziców.

Faza pierwsza – Hormonalna stymulacja jajników

Zdrowa kobieta podczas jednego cyklu wytwarza jedną komórkę jajową, która uwalnia się z pęcherzyka Graafa, natomiast stymulując hormonalnie jajniki można zwiększyć szanse powodzenia całego zabiegu wytwarzając od 5 do 10 pęcherzyków więcej. Po badaniach zaleca się pacjentce podawanie hormonów, w zależności od zaleceń lekarza. Najpopularniejszą metodą jest wstrzykiwanie przez pierwsze 14 dni cyklu agonistę hormonu gonadolibertyny. Następuje uniewrażliwienie przysadki co powoduje wyciszenie zaplecza hormonalnego poprzez obniżenie stężenia estradiolu i progesteronu we krwi. Kolejnym zabiegiem jest podawanie przez kilka dni gonadotropiny (hormonu płciowego) dzięki, któremu następuje rozwój kilku pęcherzyków Graafa. Gdy osiągną one 16 mm zostaje podany hormon hCG. Podawane substancje powodują tzw. pik owulacyjny. Kobieta znajduje się pod obserwacją lekarza monitorującego wzrost komórek i poziom estradiolu we krwi.

Faza druga – Pobranie komórek jajowych i nasienia

Po 34-42 godzinach od podania hCG następuje owulacja, wówczas trzeba pobrać powiększoną liczbę komórek jajowych z jajnika zanim pęcherzyki Graafa samoistnie pękną. Zabieg ten wykonuje się za pomocą punkcji na fotelu ginekologicznym, trwa około 15 minut pod znieczuleniem miejscowym i monitoringiem USG. Z wnętrza pęcherzyków pobiera się komórkę jajową z płynem, następnie podany zostaje progesteron w globulkach lub hCG w zastrzyku, po  to by śluzówka macicy mogła zacząć przygotowania na przyjęcie zarodka. Jeżeli podana zostanie narkoza ogólna, przebieg zabiegu będzie dłuższy i odbędzie się na sali operacyjnej. Kobieta po takim przejściu nie powinna kierować samochodem przez dobę. Równocześnie mężczyzna oddaje nasienie, bardzo ważne jest by był on nie mniej niż dwa dni i nie więcej niż siedem w trakcie abstynencji seksualnej.

Faza trzecia – Zapłodnienie in vitro

Wyizolowane komórki jajowe i wyselekcjonowane najbardziej ruchliwe plemniki umieszczone na szalce, zostają włożone do inkubatora, który ma stałą temperaturę 37 stopni Celsjusz, 5% CO2 i wskazaną wilgotność. Na jedną komórkę jajową przypada od 50 do 100 tysięcy plemników, są to odpowiednie proporcje do zabiegu. Zapłodnienie następuje samoistnie w ciągu 20 godzin, powstałe zygoty rosną by po 2-3 dniach zagnieździć je w macicy.

Faza czwarta – Embriotransfer

Następuje transfer zarodków, odbywa się to pod kontrolą USG, jest on bezbolesny. Polega na przeniesieniu przy pomocy cewnika zawiesiny zarodków do jajowodu lub bezpośrednio do macicy, gdzie mogą się zagnieździć. Zazwyczaj implantowane są jedna, bądź dwie komórki. Przez kilka kolejnych dni pacjentka przyjmuje progesteron. Zaleca się zaprzestanie w tym czasie odbywania stosunków płciowych oraz odbywania orgazmów, gdyż są one przyczyną skurczów macicy. Test ciążowy wykonuje się 15 dni po zabiegu embriotransferu, jeżeli wynik jest pozytywny kontroluje się poprzez USG ile zarodków przetrwało. Negatywny wynik to rezygnacja z potomstwa lub rozpoczęcie procedury od początku.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here